Μάσκες

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι μάσκες, ούτε στις Απόκριες, ούτε στη ζωή.
Πάντα με τρόμαζαν και με τρομάζουν.

Στους φίλους!

Εσείς ξεχωρίζετε απ' τους γνωστούς!
Γι' αυτό είστε και λίγοι!
Κοντά σας.... όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες.
Ψυχικά, πάντα!

Στους συγγενείς!

Είμαστε τόσο πολλοί!
Σας νοιάζομαι!
Να το θυμάστε!
Θέλω να είστε όλοι σας καλά!
Δεν μπορώ να είμαι το ίδιο "κοντά" με όλους.
Τότε θα έπρεπε όλη μέρα να τηλεφωνώ και να ταξιδεύω!
Λογικά, δεν γίνεται.
Όχι, τόσα παράπονα λοιπόν!

Στα αδέλφια

Ενωμένοι σαν γροθιά θα καταφέρουμε περισσότερα.
Το αίμα νερό δεν γίνεται
κι αν γίνεται,
δεν πίνεται!
Εγώ σας αγαπώ και μου λείπετε όλοι το ίδιο!

Στον άντρα μου!

Άντρα μου, σ' ευχαριστώ που είμαστε από παιδιά μαζί!
Να μ' αγαπάς!
Κι αν κουραστείς να μ' αγαπάς, μην φύγεις!
Έχω κάνει μια ευχή:
"Να γεράσουμε μαζί!"

Στα παιδιά μου!

Να είστε γερά παιδιά μου!
Η χαρά σας, χαρά μου!
Όπως και η λύπη.
Αυτή όλη δικιά μου!
Όπως κάθε μάνα.

Στους γονείς που λείπουν!

"Αιωνία η μνήμη σας!"
Φροντίζω πάντα γι' αυτό και το ξέρετε!

Στον Θεό!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε Σένα Θεέ!
Εσύ ξέρεις!
Εσύ μου έδωσες την ζωή!

Στη ζωή!

Αγαπημένη μου ζωή!
Μαζί πάμε παρακάτω....
Με τα καλά σου και τα στραβά σου.
Αρκεί που είμαστε μαζί!
Αν δεν ήμασταν, πως θα έγραφα;

Σε μένα το πρώτο!

Κάποτε έγραφα πολλά γράμματα.
Από παιδί το έκανα αυτό.
Τώρα δεν είμαι πια παιδί.
Ακόμα στέλνω και παίρνω γράμματα.
Όχι όμως όπως παλιά.
Αραιά και που γράφω, το ίδιο αραιά παίρνω.
Άλλαξαν οι εποχές.
Βγήκαν τα τηλέφωνα, τα κινητά, το ίντερνετ.
Όλα άλλαξαν.
Μαζί τους αλλάζω κι εγώ.
Ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου πότε ήταν καλύτερα.
Τότε ή τώρα;
Σα ρομαντική θα πω "τότε!"
Σα λογική θα πω "τώρα!"
Αυτή η ταχύτητα που μαθαίνεις τα νέα, σε γλυτώνει τουλάχιστον απ' την αγωνία μιας βδομάδας - το λιγότερο - που κάνεις να πάρεις την απάντηση.
Ζυγίζεται άραγε η ταχύτητα αυτή με την αγωνία του "τότε;"

Πόσο άλλαξα ή δεν άλλαξα;